Hoofdrolspeler Jaap Tel als Harpagon beleefde op geheel eigen wijze de staande ovatie die Spotlicht ten deel viel. Hij nam een 'monsterachtige rol' op zich, zowel letterlijk als figuurlijk. De generatiekloof die aanwezig was met zijn kinderen in de 70-er jaren maakten de klassieker van Molière heel bijzonder.
Regisseur Koos Smit had met zijn crew ook gezorgd voor de nodige humor. De zwangere dochter wiens naam hij niet wist op te roepen, de knecht die alleen 'met edele liefde' zijn dochter had bejegend (...........), de zoon dol op rode wijn, fraaie kleding, lang haar en een stickie dat niet mocht branden, de commissarissen 'Jansen en Jansen', de keurig verzorgde en in armoede levende Marianne die opviel door haar degelijkheid en lengte, de koppeldames Frosine, de niets vermoedende makelaar en de welgestelde heer Anselme als redder in de nood. Het meest verfijnd was de onderhuidse liefde van de bediende en paardenliefhebber Jacqueline, een liefde die maar niet werd beantwoord. De enige liefde van Harpagon was zijn 'geldkist'.

De voorstelling werd afgewisseld met bewerkte Nederlandse tekstliedjes van enkele bekende seventies-hits, vertolkt door enkele koorleden van Klaz. Het productieteam had wederom gezorgd voor een passend decor en treffende kleding. Bijzonder waren de vallende hoefijzers, de rollen perkament en de met Franse teksten voorziene deuren. Het licht en geluid waren professioneel en goed gezet.
Een fantastische prestatie en voor de toeschouwer een geweldig leuke avond.

 

Een aandachtig toeschouwer